نی های قابل تجزیه، آیا ما دور خواهیم بود؟

امروز بیایید در مورد نی هایی صحبت کنیم که ارتباط نزدیکی با زندگی ما دارند. در صنایع غذایی نیز از نی بیشتر استفاده می شود.

داده های آنلاین نشان می دهد که در سال 2019، استفاده از نی های پلاستیکی از 46 میلیارد، سرانه مصرف بیش از 30 و کل مصرف حدود 50 تا 100 هزار تن بوده است. این نی های پلاستیکی سنتی تجزیه ناپذیر هستند، زیرا یک بار مصرف هستند، می توان آنها را مستقیماً پس از استفاده دور انداخت. همه تاثیر می گذارند

نی در پذیرایی ضروری است، مگر اینکه افراد سبک زندگی خود را تغییر دهند، مانند: تغییر روش نوشیدن آب به آب آشامیدنی بدون نی. استفاده از غیر کاهی مانند نازل های مکنده که به نظر گران تر است. و استفاده از نی های قابل استفاده مجدد، مانند نی های فولادی ضد زنگ و نی های شیشه ای، چندان راحت به نظر نمی رسد. سپس، روش بهتر فعلی ممکن است استفاده از نی های کاملاً تجزیه پذیر، مانند نی های پلاستیکی زیست تخریب پذیر، نی های کاغذی، نی های نشاسته ای و غیره باشد.

به همین دلایل، از اواخر سال 2020، صنعت پذیرایی کشورم استفاده از نی های پلاستیکی را ممنوع کرده و نی های تجزیه ناپذیر را جایگزین نی های تجزیه پذیر کرده است. بنابراین، مواد اولیه فعلی برای تولید نی، مواد پلیمری هستند که مواد تجزیه پذیر هستند.

ماده تجزیه پذیر PLA برای ساخت نی این مزیت را دارد که کاملاً تجزیه پذیر است. PLA تجزیه پذیری زیستی خوبی دارد و برای تولید CO2 و H2O تجزیه می شود که محیط زیست را آلوده نمی کند و می تواند نیازهای کمپوست صنعتی را برآورده کند. فرآیند تولید ساده و چرخه تولید کوتاه است. نی اکسترود شده در دمای بالا دارای پایداری حرارتی و مقاومت در برابر حلال است. براقیت، شفافیت و احساس محصول می تواند جایگزین فرآورده های نفتی شود و تمام شاخص های فیزیکی و شیمیایی محصول می تواند الزامات مقررات غذایی محلی را برآورده کند. از این رو به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد و اساساً می تواند نیاز اکثر نوشیدنی ها را در بازار فعلی برطرف کند.

نی های PLA مقاومت خوبی در برابر رطوبت و سفتی هوا دارند و در دمای اتاق پایدار هستند، اما زمانی که دما بالاتر از 45 درجه سانتیگراد یا تحت تأثیر غنی سازی اکسیژن و میکروارگانیسم ها باشد، به طور خودکار تخریب می شوند. هنگام حمل و نقل و نگهداری محصول باید به دما توجه ویژه ای شود. دمای بالا در طولانی مدت می تواند باعث تغییر شکل نی PLA شود.

یک نی کاغذ مشترک هم داریم. نی کاغذ عمدتاً از کاغذ خمیر چوب خام سازگار با محیط زیست ساخته شده است. در فرآیند قالب گیری باید به عواملی مانند سرعت دستگاه و مقدار چسب توجه کرد. و قطر نی را به اندازه سنبه تنظیم کنید. کل فرآیند تولید نی کاغذی نسبتاً ساده است و تولید انبوه آن آسان است.

با این حال، هزینه نی های کاغذی بالا است و تجربه باید بهینه شود. باید از کاغذ و چسب های سازگار با مواد غذایی استفاده شود. اگر یک نی کاغذ با طرح باشد، محصولات غذایی جوهر نیز باید شرایط لازم را داشته باشند، زیرا همه آنها باید مستقیماً با غذا در تماس باشند و کیفیت غذایی محصول باید تضمین شود. در عین حال، باید برای بسیاری از نوشیدنی های موجود در بازار مناسب باشد. بسیاری از نی های کاغذی وقتی در معرض نوشیدنی های داغ یا نوشیدنی های اسیدی قرار می گیرند، تبدیل به روان و ژل می شوند. اینها مسائلی است که باید به آنها توجه کنیم.

زندگی سبز فرصت های تجاری سبز را ایجاد می کند. علاوه بر نی‌هایی که در بالا ذکر شد، تحت «ممنوعیت پلاستیک»، مصرف‌کنندگان و کسب‌وکارهای بیشتری شروع به توجه به نی‌های سبز کرده‌اند و من معتقدم که جایگزین‌های بیشتری وجود خواهد داشت. محصولات نی سبز، سازگار با محیط زیست و مقرون به صرفه به شدت در برابر "باد" از بین می روند.

آیا نی های تجزیه پذیر بهترین پاسخ هستند؟

هدف نهایی ممنوعیت پلاستیک بدون شک ترویج محصولات جایگزین سازگار با محیط زیست از طریق ممنوعیت و محدود کردن دستوری تولید، فروش و استفاده از محصولات پلاستیکی، در نهایت ترویج مدل جدیدی از بازیافت و کاهش میزان زباله های پلاستیکی در محل های دفن زباله است.

آیا با نی های پلاستیکی تجزیه پذیر، نگرانی در مورد آلودگی و استفاده بی رویه وجود ندارد؟

خیر، مواد اولیه پلاستیک های تجزیه پذیر ذرت و سایر محصولات غذایی است و استفاده بی رویه باعث هدر رفتن مواد غذایی می شود. علاوه بر این، ایمنی اجزای پلاستیکی تجزیه پذیر بالاتر از پلاستیک های سنتی نیست. بسیاری از کیسه های پلاستیکی تجزیه پذیر به راحتی شکسته می شوند و دوام ندارند. به همین دلیل برخی از تولیدکنندگان افزودنی های مختلفی را اضافه می کنند و این افزودنی ها ممکن است تاثیر جدیدی بر محیط زیست بگذارند.

پس از اجرای طبقه بندی زباله، پلاستیک تجزیه پذیر متعلق به چه نوع زباله هایی است؟

در کشورهای اروپایی و آمریکایی، می توان آن را به عنوان "ضایعات قابل کمپوست" طبقه بندی کرد یا اجازه داد که همراه با ضایعات مواد غذایی پرتاب شوند، مشروط بر اینکه در انتهای آن جمع آوری و کمپوست طبقه بندی شده باشد. در دستورالعمل های طبقه بندی صادر شده توسط اکثر شهرهای کشور من، قابل بازیافت نیست.