از زمان ظهور پلاستیک، به طور گسترده ای در تمام جنبه های زندگی مردم استفاده شده است و راحتی زیادی را برای تولید و زندگی مردم به ارمغان می آورد. با این حال، در حالی که راحت است، استفاده و ضایعات آن منجر به آلودگی های زیست محیطی فزاینده ای از جمله آلودگی سفید مانند رودخانه ها، زمین های کشاورزی و اقیانوس ها می شود.
پلی اتیلن (PE) یک پلاستیک سنتی پرکاربرد و جایگزین اصلی برای مواد زیست تخریب پذیر است.
پلی اتیلن دارای کریستالینیتی خوب، ویژگی های مانع بخار آب و مقاومت در برابر آب و هوا است و این ویژگی ها را می توان در مجموع به عنوان "ویژگی های PE" نامید.
در فرآیند جستجو برای حل ریشه‌ای «آلودگی پلاستیکی»، علاوه بر یافتن مواد جایگزین جدید سازگار با محیط زیست، یک روش بسیار مهم، یافتن محیطی در مواد موجود است که توسط محیط تخریب شده و به بخشی تبدیل شود. از چرخه تولید مواد دوستدار، که نه تنها باعث صرفه جویی زیادی در هزینه های نیروی انسانی و مواد می شود، بلکه مشکل جدی آلودگی زیست محیطی فعلی را در مدت زمان کوتاهی حل می کند.
خواص مواد زیست تخریب پذیر الزامات استفاده را در طول دوره ذخیره سازی برآورده می کند و پس از استفاده، می توان آنها را به موادی تبدیل کرد که در شرایط طبیعی برای محیط زیست بی ضرر هستند.
مواد زیست تخریب پذیر مختلف ویژگی های متفاوتی دارند و مزایا و معایب خاص خود را دارند. در این میان PLA و PBAT از درجه صنعتی شدن نسبتاً بالایی برخوردارند و ظرفیت تولید آنها جایگاه مهمی در بازار به خود اختصاص داده است. تحت تبلیغ دستور محدودیت پلاستیک، صنعت مواد زیست تخریب پذیر بسیار داغ است و شرکت های بزرگ پلاستیک تولید خود را گسترش داده اند. در حال حاضر ظرفیت جهانی تولید سالانه PLA بیش از 400000 تن است و پیش بینی می شود در سه سال آینده از 3 میلیون تن فراتر رود. تا حدی، این نشان می دهد که مواد PLA و PBAT مواد زیست تخریب پذیر با شناخت نسبتاً بالایی در بازار هستند.
PBS در مواد زیست تخریب پذیر نیز ماده ای با درجه تشخیص نسبتاً بالا، استفاده بیشتر و فناوری بالغ تر است.
ظرفیت تولید موجود و افزایش مورد انتظار در آینده ظرفیت تولید مواد تجزیه پذیر مانند PHA، PPC، PGA، PCL و غیره کم خواهد بود و بیشتر در زمینه های صنعتی استفاده می شود. دلیل اصلی این است که این مواد زیست تخریب پذیر هنوز در مراحل اولیه هستند، فناوری نابالغ است و هزینه آن بسیار بالاست، بنابراین درجه تشخیص بالا نیست و در حال حاضر قادر به رقابت با PLA و PBAT نیست.
مواد زیست تخریب پذیر مختلف ویژگی های متفاوتی دارند و مزایا و معایب خاص خود را دارند. اگرچه آنها به طور کامل "ویژگی های PE" را ندارند، در واقع، مواد زیست تخریب پذیر رایج اساساً پلی استرهای آلیفاتیک هستند، مانند PLA و PBS که حاوی استرها هستند. پلی اتیلن متصل، پیوند استری در زنجیره مولکولی آن به آن زیست تخریب پذیری می دهد و زنجیره آلیفاتیک به آن "ویژگی های PE" می دهد.
نقطه ذوب و خواص مکانیکی، مقاومت در برابر حرارت، نرخ تخریب و هزینه PBAT و PBS اساساً می‌تواند کاربرد پلی اتیلن را در صنعت محصولات یکبار مصرف پوشش دهد.
درجه صنعتی شدن PLA و PBAT نسبتاً بالا است و همچنین جهت توسعه شدید در کشور من است. PLA و PBAT ویژگی های متفاوتی دارند. PLA یک پلاستیک سخت است و PBAT یک پلاستیک نرم است. PLA با پردازش پذیری فیلم دمیده ضعیف عمدتاً با PBAT با چقرمگی خوب ترکیب می شود که می تواند پردازش پذیری فیلم دمیده را بدون آسیب به خواص بیولوژیکی آن بهبود بخشد. تجزیه پذیری بنابراین، اغراق نیست اگر بگوییم PLA و PBAT به جریان اصلی مواد تجزیه پذیر تبدیل شده اند.
زمان ارسال: فوریه 26-2022