از زمان ظهور پلاستیک ، از آن در همه جنبه های زندگی مردم استفاده شده است و راحتی زیادی را برای تولید و زندگی مردم به ارمغان می آورد. با این حال ، در حالی که مناسب است ، استفاده و زباله های آن نیز منجر به آلودگی جدی در محیط زیست ، از جمله آلودگی سفید مانند رودخانه ها ، زمین های کشاورزی و اقیانوس ها می شود.
پلی اتیلن (PE) یک پلاستیک سنتی به طور گسترده و جایگزین اصلی برای مواد تخریب پذیر است.
PE دارای تبلور خوب ، خاصیت مانع بخار آب و مقاومت در برابر آب و هوا است و این خصوصیات را می توان به صورت جمعی به عنوان "ویژگی های PE" یاد کرد.
در فرآیند به دنبال حل "آلودگی پلاستیک" از ریشه ، علاوه بر یافتن مواد جایگزین جدید سازگار با محیط زیست ، یک روش بسیار مهم پیدا کردن محیطی در مواد موجود است که می تواند توسط محیط زیست تخریب شود و به بخشی از مواد دوستانه چرخه تولید تبدیل شود ، که نه تنها هزینه های نیروی انسانی و مواد را صرفه جویی می کند ، بلکه همچنین مشکل جدی آلودگی محیط زیست را در یک زمان کوتاه حل می کند.
خواص مواد تخریب پذیر در طول دوره ذخیره سازی نیازهای استفاده را برآورده می کند و پس از استفاده می توان آنها را به موادی تبدیل کرد که در شرایط طبیعی برای محیط زیست بی ضرر هستند.
مواد مختلف تخریب پذیر دارای ویژگی های متفاوتی هستند و مزایا و معایب خاص خود را دارند. در میان آنها ، PLA و PBAT دارای درجه نسبتاً بالایی از صنعتی شدن هستند و ظرفیت تولید آنها موقعیت مهمی را در بازار اشغال می کند. تحت ارتقاء دستور محدودیت پلاستیک ، صنعت مواد تخریب پذیر بسیار داغ است و شرکت های بزرگ پلاستیکی تولید خود را گسترش داده اند. در حال حاضر ، ظرفیت تولید سالانه جهانی PLA بیش از 400000 تن است و پیش بینی می شود در سه سال آینده از 3 میلیون تن فراتر رود. تا حدودی ، این نشان می دهد که مواد PLA و PBAT مواد تخریب پذیر هستند که دارای تشخیص نسبتاً بالایی در بازار هستند.
PBS در مواد تخریب پذیر نیز ماده ای با درجه نسبتاً بالایی از شناخت ، استفاده بیشتر و فناوری بالغ تر است.
ظرفیت تولید موجود و افزایش مورد انتظار در ظرفیت تولید آینده مواد قابل تخریب مانند PHA ، PPC ، PGA ، PCL و غیره کوچک خواهد بود و بیشتر در زمینه های صنعتی مورد استفاده قرار می گیرد. دلیل اصلی این است که این مواد تخریب پذیر هنوز در مرحله اولیه هستند ، این فناوری نابالغ است و هزینه آن خیلی زیاد است ، بنابراین درجه تشخیص زیاد نیست و در حال حاضر قادر به رقابت با PLA و PBAT نیست.
مواد مختلف تخریب پذیر دارای ویژگی های متفاوتی هستند و مزایا و معایب خاص خود را دارند. اگرچه آنها "خصوصیات PE" را به طور کامل ندارند ، اما در واقع ، مواد تخریب پذیر مشترک اساساً پلی استرهای آلیفاتیک مانند PLA و PBS هستند که حاوی استرها هستند. پیوند PE ، پیوند استر در زنجیره مولکولی آن ، تجزیه پذیری را به آن می دهد ، و زنجیره آلیفاتیک به آن "ویژگی های PE" می دهد.
نقطه ذوب و خصوصیات مکانیکی ، مقاومت در برابر حرارت ، میزان تخریب و هزینه PBAT و PBS اساساً می تواند کاربرد PE را در صنعت محصول یکبار مصرف پوشش دهد.
میزان صنعتی شدن PLA و PBAT نسبتاً زیاد است ، و همچنین جهت توسعه شدید در کشور من است. PLA و PBAT خصوصیات متفاوتی دارند. PLA یک پلاستیک سخت است و PBAT یک پلاستیک نرم است. PLA با پردازش ضعیف فیلم دمیده ، بیشتر با PBAT با سختی خوب آمیخته می شود ، که می تواند بدون آسیب رساندن به خصوصیات بیولوژیکی آن ، پردازش فیلم دمیده را بهبود بخشد. قابلیت تخریب بنابراین ، اغراق نیست که بگوییم PLA و PBAT به جریان اصلی مواد قابل تخریب تبدیل شده اند.
زمان پست: فوریه -26-2022