Er zijn veel soorten plastic zakken, zoals polyethyleen, ook wel PE genoemd, hogedichtheidpolyethyleen (HDPE), polyethyleen met een lage graad (LDPE), een veelgebruikt materiaal voor plastic zakken. Als aan deze gewone plastic zakken geen afbraakmiddelen worden toegevoegd, duurt het honderden jaren voordat ze zijn afgebroken, wat onvoorstelbare vervuiling van de organismen op aarde en het milieu met zich meebrengt.
Er zijn ook enkele onvolledig afgebroken zakken, zoals afbraak door licht, oxidatieve afbraak, afbraak van steenplastic, enz., waarbij afbraakmiddelen of calciumcarbonaat aan het polyethyleen worden toegevoegd. Het menselijk lichaam is nog erger.
Er zijn ook enkele nep-zetmeelzakjes, die iets meer kosten dan gewoon plastic, maar het wordt ook wel ‘afbreekbaar’ genoemd. Kortom, wat de fabrikant ook aan PE toevoegt, het blijft polyethyleen. Als consument kun je natuurlijk niet alles zien.
Een zeer eenvoudige vergelijkingsmethode is de eenheidsprijs. De kosten van niet-afbreekbare afbreekbare vuilniszakken zijn slechts iets hoger dan die van gewone. De kosten van echte biologisch afbreekbare vuilniszakken zijn twee tot drie keer hoger dan die van gewone vuilniszakken. Als je het soort “afbreekbare tas” tegenkomt met een zeer lage eenheidsprijs, denk dan niet dat het goedkoop is om op te halen; het is waarschijnlijk een tas die niet volledig afgebroken is.
Denk er eens over na: als de tassen met zo’n lage eenheidsprijs kunnen verslechteren, waarom bestuderen wetenschappers dan nog steeds die duurdere, volledig biologisch afbreekbare plastic tassen? Vuilniszakken vormen een groot deel van de plastic verpakkingen, en dit veel voorkomende plastic afval en de zogenaamde “afbreekbare” vuilniszakken zijn in werkelijkheid niet afbreekbaar.
In de context van het plasticbeperkingsbevel gebruiken veel bedrijven het woord ‘afbreekbaar’ om een groot aantal goedkope, niet-afbreekbare plastic tassen te verkopen onder de vlag van ‘milieubescherming’ en ‘afbreekbaar’; en consumenten begrijpen het ook niet, simpel. Er wordt aangenomen dat het zogenaamde “afbreekbare” “volledige afbraak” is, zodat dit “microplastic” opnieuw een afval kan worden dat dieren en mensen schaadt.
Om het populair te maken, kunnen afbreekbare kunststoffen worden onderverdeeld in op petrochemie gebaseerde afbreekbare kunststoffen en biogebaseerde afbreekbare kunststoffen, afhankelijk van de bron van de grondstoffen.
Volgens de afbraakroute kan het worden onderverdeeld in fotodegradatie, thermo-oxidatieve afbraak en biologische afbraak.
Fotoafbreekbare kunststoffen: er zijn lichtomstandigheden vereist. In de meeste gevallen kunnen fotoafbreekbare kunststoffen vanwege de bestaande omstandigheden niet volledig worden afgebroken, noch in het afvalverwerkingssysteem, noch in de natuurlijke omgeving.
Thermo-oxidatieve kunststoffen: Kunststoffen die na verloop van tijd afbreken onder invloed van hitte of oxidatie, wat resulteert in veranderingen in de chemische structuur van het materiaal. Door de bestaande omstandigheden is volledige afbraak in de meeste gevallen lastig.
Biologisch afbreekbare kunststoffen: plantaardig zoals zetmeelrietjes of grondstoffen zoals PLA + PBAT, biologisch afbreekbare kunststoffen kunnen gecomposteerd worden met afgas, zoals keukenafval, en kunnen worden afgebroken tot water en kooldioxide. Biogebaseerde kunststoffen kunnen ook de uitstoot van kooldioxide verminderen. Vergeleken met gewone kunststoffen kunnen biogebaseerde kunststoffen het verbruik van oliebronnen met 30% tot 50% verminderen.
Begrijp het verschil tussen afbreekbaar en volledig afbreekbaar, bent u bereid geld uit te geven aan volledig afbreekbare vuilniszakken?
Voor onszelf, voor onze nakomelingen, voor de wezens op aarde en voor een betere leefomgeving moeten we een langetermijnvisie hebben.
Posttijd: 14 februari 2022