Oczekuje się, że w opakowaniach żywności zostaną zastosowane nowe materiały nadające się do recyklingu

Kiedy ludzie zaczęli wysyłać torebki po chipsach ziemniaczanych do producenta Vaux, aby zaprotestować przeciwko temu, że torby nie nadają się łatwo do recyklingu, firma zauważyła to i uruchomiła punkt zbiórki. Ale rzeczywistość jest taka, że ​​ten specjalny plan rozwiązuje tylko niewielką część góry śmieci. Każdego roku sama firma Vox Corporation sprzedaje w Wielkiej Brytanii 4 miliardy toreb opakowaniowych, ale w ramach wyżej wymienionego programu poddaje się recyklingowi jedynie 3 miliony toreb opakowaniowych, które nie zostały jeszcze poddane recyklingowi w ramach programu recyklingu w gospodarstwach domowych.

Naukowcy twierdzą, że być może opracowali nową, bardziej ekologiczną alternatywę. Folia metalowa stosowana w obecnych torebkach do pakowania chipsów ziemniaczanych, batonów czekoladowych i innych opakowań żywności jest bardzo przydatna do utrzymywania suchości i chłodu żywności, ale ponieważ jest wykonana z kilku połączonych ze sobą warstw plastiku i metalu, trudno ją poddać recyklingowi. używać.

„Torebka na chipsy ziemniaczane to zaawansowane technologicznie opakowanie polimerowe”. powiedział Dermot O'Hare z Uniwersytetu Oksfordzkiego. Jednak bardzo trudno jest go poddać recyklingowi.

Brytyjska agencja utylizacji odpadów WRAP stwierdziła, że ​​choć technicznie rzecz biorąc, folie metalowe można poddać recyklingowi na poziomie przemysłowym, z ekonomicznego punktu widzenia, obecnie nie jest to możliwe w przypadku powszechnego recyklingu.

Alternatywą zaproponowaną przez O'Hare'a i członków zespołu jest bardzo cienka warstwa zwana nanoarkuszem. Składa się z aminokwasów i wody i może być powlekany folią z tworzywa sztucznego (tereftalan polietylenu lub PET, większość plastikowych butelek na wodę jest wykonana z PET). Podobne wyniki opublikowano kilka dni temu w „Nature-Communication”.

Ten nieszkodliwy podstawowy składnik wydaje się być materiałem bezpiecznym do pakowania żywności. „Z chemicznego punktu widzenia zastosowanie nietoksycznych materiałów do produkcji syntetycznych nanocząstek jest przełomem”. – powiedział O’Hare. Powiedział jednak, że będzie to wymagało długiego procesu regulacyjnego i ludzie nie powinni spodziewać się wykorzystania tego materiału w opakowaniach żywności co najmniej w ciągu 4 lat.

Częścią wyzwania związanego z zaprojektowaniem tego materiału jest spełnienie wymagań branży dotyczących dobrej bariery gazowej, która pozwoli uniknąć zanieczyszczenia i utrzyma świeżość produktu. Aby wytworzyć nanocząsteczki, zespół O'Hare stworzył „torturalną ścieżkę”, czyli zbudowanie labiryntu na poziomie nano, który utrudnia dyfuzję tlenu i innych gazów.

Jako bariera dla tlenu, jej wydajność wydaje się być około 40 razy większa niż w przypadku cienkich folii metalowych, a materiał ten wypada również dobrze w branżowym „teście zginania”. Folia ma też ogromną zaletę, gdyż występuje tylko w jednym materiale PET, który można w szerokim zakresie poddać recyklingowi.