„Tworzywo ulegające degradacji” jest ważnym rozwiązaniem pozwalającym kontrolować zanieczyszczenie tworzywami sztucznymi.
Zabrania się stosowania niedegradowalnych tworzyw sztucznych. Co można wykorzystać? Jak ograniczyć zanieczyszczenie tworzywami sztucznymi? Pozwolić, aby plastik uległ degradacji? Niech będzie substancją przyjazną dla środowiska. Ale czy biodegradowalne tworzywa sztuczne naprawdę mogą zmniejszyć zanieczyszczenie tworzywami sztucznymi? Jeśli do plastiku doda się jakieś dodatki, aby uczynić go rozkładającym się, a mimo to będzie on oparty na plastiku, czy rzeczywiście będzie on wolny od zanieczyszczeń dla środowiska? Wiele osób jest sceptycznych. Niektórzy nawet myślą, że to po prostu nowa odsłona branżowego karnawału. Dlatego na rynku dostępnych jest wiele degradowalnych tworzyw sztucznych o różnej jakości i cenie. Czy to dobrze, czy źle? Czy przyniesie to nową presję na środowisko?
Na początek spopularyzujmy degradowalne tworzywa sztuczne. Tworzywa ulegające degradacji dzielą się na tworzywa biodegradowalne, tworzywa ulegające degradacji termicznej i utleniającej, tworzywa fotodegradowalne i tworzywa sztuczne nadające się do kompostowania. Wszystkie są „degradowalne”, ale koszt tworzyw sztucznych ulegających degradacji termicznej i utleniania oraz tworzyw fotodegradowalnych jest kilkakrotnie inny niż koszt tworzyw biodegradowalnych i tworzyw nadających się do kompostowania. Mówi się, że tworzywa sztuczne ulegające degradacji pod wpływem tlenu i światła „znikają” z ziemi dopiero po pewnym czasie wystawienia na działanie ciepła lub światła. Ale to właśnie ten tani i „łatwo znikający” materiał nazywany jest „PM2,5 przemysłu tworzyw sztucznych”. Ponieważ te dwie technologie degradacji mogą jedynie rozłożyć tworzywa sztuczne na niewidoczne maleńkie cząstki, ale nie mogą sprawić, że znikną. Cząsteczki te są niewidoczne w powietrzu, glebie i wodzie ze względu na ich drobne i lekkie właściwości. Z jest ostatecznie wdychany przez organizmy.
Już w czerwcu 2019 r. Europa zakazała używania produktów jednorazowego użytku wykonanych z tworzyw ulegających degradacji termicznej przez utlenianie, a Australia wycofa takie tworzywa w 2022 r.
W Chinach, gdzie właśnie pojawiła się „gorączka degradacji”, tego typu „pseudodegradowalne tworzywa sztuczne” nadal przyciągają dużą liczbę nabywców, którzy chcą kupić „degradowalne plastikowe torby” po niskiej cenie, ale nie znają tajemnicy. Wydane w 2020 r. „Nakaz dotyczący ograniczeń w zakresie tworzyw sztucznych” zabrania używania „niedegradowalnych toreb plastikowych” i nie precyzuje, jakich toreb plastikowych ulegających degradacji należy używać. Ze względu na wysoki koszt tworzyw biodegradowalnych, tworzywa sztuczne ulegające degradacji termicznej i oksydacyjnej, tworzywa fotodegradowalne lub tworzywa hybrydowe pochodzenia biologicznego są również dobrym wyborem w obszarach, które nie wymagają stosowania tworzyw w pełni biodegradowalnych. Chociaż tego tworzywa sztucznego nie można całkowicie rozłożyć, brakuje przynajmniej części PE.
Jednak na chaotycznym rynku konsumentom często trudno jest zidentyfikować kategorię tworzyw ulegających degradacji. Tak naprawdę większość firm nie widzi różnicy pomiędzy tworzywami sztucznymi w pełni ulegającymi rozkładowi, tworzywami ulegającymi rozkładowi termicznemu i utlenianiu, tworzywami ulegającymi lekkiej degradacji i hybrydowymi tworzywami sztucznymi pochodzenia biologicznego. Często wybierają ten stosunkowo tani drugi, myśląc, że ulega on całkowitemu rozkładowi. Dlatego wielu klientów powie: „Dlaczego Twoja cena jednostkowa jest kilka razy wyższa niż innych? Jako producent nie mogę wprowadzać konsumentów w błąd, oznaczając próbki na takich produktach informacją „ulegający rozkładowi”.
Idealny degradowalny plastik powinien być „materiałem w pełni biodegradowalnym”. Obecnie najczęściej stosowanym materiałem biodegradowalnym jest kwas polimlekowy (PLA), który wytwarzany jest z biomateriałów, takich jak skrobia i kukurydza. Dzięki procesom takim jak zakopywanie gleby, kompostowanie, degradacja słodkiej wody i degradacja oceanów, materiał ten może zostać całkowicie rozłożony przez mikroorganizmy na wodę i dwutlenek węgla, bez powodowania dodatkowego obciążenia dla środowiska.
W miastach, w których wprowadzono „zakaz plastiku”, możemy spotkać torby plastikowe biodegradowalne, spełniające nowy standard G. Na dole widać napisy „PBAT+PLA” oraz „jj”, czyli „kiełki fasoli”. Obecnie tylko taki rodzaj materiału biodegradowalnego, który spełnia normę, jest materiałem idealnym, ulegającym rozkładowi i niemującym żadnego wpływu na środowisko.
Dingli Packaging otwiera dla Ciebie ekologiczną podróż w zakresie opakowań!
Czas publikacji: 07 stycznia 2022 r